Zamek Królewski w Sanoku

a stromo wznoszącym się wysokim wzgórzu w miejscu gdzie Potok Płowiecki wpada do Sanu w XIV wieku Kazimierz Wielki wzniósł murowano-drewniany zamek. Wcześniej prawdopodobnie istniał tu gród, jednak nie ma po nim śladu. Na obszernym dziedzińcu znajdowały się liczne zabudowania gospodarskie i mieszkalne oraz wzniesiona z cegieł wieża będąca strażnicą oraz więzieniem. Po 1520 roku zamek przeszedł za panowania Zygmunta Starego pierwszą przebudowę, dokonał jej starosta Mikołaj Wolski. Dotychczas drewniane umocnienia zostały zamienione na mur a drewniana brama na murowaną. Od strony Sanu założenie powiększono o okazały dom mieszkalny, długi, podpiwniczony i piętrowy. Budynek ten z niewielkimi zmianami dotrwał do dziś.

W XVII wieku zamek został powiększony o dwa prostopadłe skrzydła, w XVIII wieku popadł w ruinę. Władze austriackie częściowo go rozebrały, do dziś zachował się renesansowy budynek oraz części murów obwodowych i dawna fosa, a na dziedzińcu głęboka kuta w skale studnia.