Syn Mieszka I i Dobrawy. Pierwszy król Polski (1025). Wydarzeniem jego czasów był zjazd gnieźnieński, wizyta cesarza Ottona III w Gnieźnie. Wówczas zdecydowano o utworzeniu arcybiskupstwa gnieźnieńskiego i trzech podległych mu biskupstw: w Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu, co nie tylko potwierdziło niezależność Kościoła polskiego od Niemiec, ale również dawało możliwość przeprowadzenia koronacji królewskiej przez krajowych hierarchów kościelnych, z czego skorzystał kilkadziesiąt lat później B.Ch. Otton III przekazał Bolesławowi prawo mianowania biskupów polskich, a także zwolnił go z obowiązku płacenia trybutu. Za czasów Chrobrego zbudowano liczne grody i fortyfikacje graniczne, wzniesiono pierwsze monumentalne katedry polskie. Współcześni nazywali go Wielkim. Przydomek "Chrobry", czyli waleczny, zaczął być używany w końcu XIII w.
B.Ch. był czterokrotnie żonaty. Trzecia żona, Emnilda, urodziła Mieszka II, który przejął władzę po śmierci ojca.