Hetman wielki koronny od 1735, wojewoda kijowski 1702-44, następnie poznański, kasztelan krakowski od 1748; 1703 stłumił powstanie chłopskie S. Paleja na Ukrainie; pocz±tkowo stronnik Augusta II, 1705 przeszedł na stronę Stanisława Leszczyńskiego, 1708 poniósł klęskę pod Koniecpolem; po klęsce Leszczyńskiego (1709) na wygnaniu na Węgrzech, potem w Turcji; wrócił 1714, wraz z Teodorem Potockim stan±ł na czele opozycji przeciwko Familii i dworowi; 1733 poparł ponownie Leszczyńskiego; 1735 uznał Augusta III, mimo to spiskował przeciw dworowi z Turcj±, Szwecj± i Prusami; ówcze¶nie uchodził za najzamożniejszego Polaka.