Zamek w Darłowie

iasto Darłowo zostało założone już w 1271 roku przez Wisława II, potem należało do braci Piotra, Jana i Wawrzyńca Święców. W 1352 roku zakupił je książę słupski Bogusław V, który wzniósł tu zamek na planie prostokąta o bokach 31 x 35 metrów. Zamek zbudowano z cegły, prowadziły do niego dwie bramy - w południowej kurtynie murów umieszczono silną wieżę bramną z przedbramiem, a od północy, od strony miasta, znajdowały się furty w murze obwodowym, dalej przerzucone przez most zwodzony. Wjazdu od strony 

Skrzydło południowo-wschodnie i wieża bramna, fot. ZeroJeden, IV 2005

miasta strzegła niewielka baszta od zewnątrz nadwieszona nad furtami.

Początkowo zamek posiadał trzy człony zabudowań na dziedzińcu. Największy budynek zajmował narożnik południowo-zachodni, miał wymiary 12,5 x 15 metrów, posiadał dwie kondygnacje. Drugi piętrowy budynek zajął narożnik południowo-wschodni, miał plan kwadratu. Pozostałą część wschodniej kurtyny muru obwodowego zajmował parterowy budynek mieszczący tylko jedno pomieszczenie - Salę Rycerską. Możliwe jednak, że ten ostatni budynek powstał nieco później, podczas drugiego etapu budowy w końcu XIV wieku. Wszystkie te zabudowania były podpiwniczone. Zespół obronny składał się również z przedzamcza usytuowanego po południowej stronie zamku właściwego, a otoczonego fortyfikacjami drewniano-ziemnymi.

W latach 1449-1459 zamek stanowił siedzibę byłego króla Danii, Szwecji i Norwegii Eryka I. Rozbudował on zamek, Sala Rycerska otrzymała sklepienie gwiaździste, a cały zamek otoczony został dodatkowym obwodem murów. W 1480 roku powierzchnia zamku właściwego zwiększyła się, bo od zewnątrz do zachodniego muru, a częściowo na nim wzniesiono nowy budynek o szerokości 8 metrów.

Kiedy Darłowo było pod panowaniem Barnima XI podwyższono o dwie kondygnacje skrzydło wschodnie, a w 1571 roku wjazd od strony miasta otrzymał budynek bramny wysunięty przed lico murów. Południową wieżę bramna nadbudowano wtedy o dwie kondygnacje. Pożarze z początków XVII wieku zniszczył wschodnie skrzydło zamku, podczas odbudowy przeznaczono je na kaplicę zamkową, w tym okresie zamek otynkowano, a otworom okiennym nadano nowy kształt. Potem zamek zaczął niszczeć.

W latach osiemdziesiątych XVII 

Zamek w 1938 roku

wieku we wschodnim skrzydle umieszczono magazyn soli, uszkodzone zabudowania przy południowym murze częściowo rozebrano lub obniżono. W 1833 roku w zamku znalazło miejsce więzienie.

W okresie międzywojennym zamek remontowano i przeznaczono na muzeum, tą funkcję zachował do dziś. Badania prowadzono tu w latach 1958 oraz 1971-1988.